Następnie badacz wykonujący kartę ewidencyjną zobowiązany jest do wykonania kwerendy źródłowej dotyczącej obiektu i jego historii. W związku z tym nieodzowne jest przejrzenie różnych opracowań, publikacji naukowych, a także archiwaliów państwowych lub parafialnych. Warto także zajrzeć do archiwum wojewódzkiego konserwatora zabytków, czy nie posiada on w swoich zbiorach dokumentacji konserwatorskiej badanego zabytku. Taka kwerenda daje informacje o historii obiektu, zmianach jego własności i lokalizacji, a także historycznych i współczesnych konserwacjach. Wszystkie zdobyte przez badacza informacje wpisywane są do pola „historia” w karcie ewidencyjnej, a ich źródła przytoczone znajdziemy w polu „akta archiwalne i źródła ikonograficzne”. Zdarza się badaczowi znaleźć także fotografie archiwalne obiektu ukazujące obiekt sprzed konserwacji, przebudowy czy zniszczenia. Fotografie takie także bywają zamieszczane na kartach.