Po uchwaleniu gminnego programu rewitalizacji można również podjąć pracę nad uchwaleniem miejscowego planu rewitalizacji (specjalnej formy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego). Można w tym planie określić m.in. kluczowe przedsięwzięcia rewitalizacyjne oraz podstawy dla zawarcia umowy urbanistycznej.

W praktyce nie będzie jednej reguły przesądzającej o kolejności uchwalania Specjalnej Strefy Rewitalizacji i miejscowego planu rewitalizacji. W obu przypadkach uchwalenie tych dokumentów jest fakultatywne, a jego szczegółowe ramy wyznacza gminny program rewitalizacji. Może również zdarzyć się tak, że władze konkretnej gminy uchwalą tylko jeden z wymienionych aktów. W tym kontekście pamiętać trzeba o tym, że Specjalna Strefa Rewitalizacji może ograniczać wydawanie decyzji o warunkach zabudowy i ułatwiać usuwanie (czasowe lub zupełne) niektórych mieszkańców z nieruchomości w związku z realizacją celów rewitalizacji, a miejscowy plan rewitalizacji może umożliwić i „zabezpieczyć” lokalizację konkretnych przedsięwzięć rewitalizacyjnych w danym miejscu, a także ograniczyć negatywne oddziaływanie innych działalności.

Miejscowy plan rewitalizacji może również chronić walory kulturowe terenu. Dotyczy to konieczności określania w planie zasad kompozycji przestrzennej nowej zabudowy i harmonizowania planowanej zabudowy z zabudową istniejącą – w tym zlokalizowanymi w danym obszarze zabytkami. Osobna kwestia to ustalenia dotyczące zagospodarowania terenów przestrzeni publicznych. Również tutaj można szerzej zaakcentować ograniczenia związane z zabudową terenów.

Dowiedz się więcej:

http://www.administrator24.info/wyszukiwarka?tag=miejscowy+plan+rewitalizacji (dostęp 20.09.2017)