Procedura związana ze sporządzeniem gminnego programu rewitalizacji obejmuje:

• sporządzenie projektu programu (również w wersji graficznej),
• konsultacje społeczne,
• zaopiniowanie projektu programu,
• ewentualne wprowadzenie zmian do projektu programu i jego uchwalenie.

Opiniowanie projektu programu odbywa się zgodnie z właściwością poszczególnych organów administracji publicznej w terminie wyznaczonym przez organ wykonawczy gminy (nie krótszym niż 14 dni i nie dłuższym niż 30 dni). Organy opiniujące dzielą się na:

• obligatoryjne (zawsze opiniują projekt programu): zarząd powiatu, zarząd województwa, wojewodę, właściwego komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej, właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, a także operatora sieci uzbrojenia terenów,
• fakultatywne – opiniujące, gdy „jest to uzasadnione specyfiką obszaru rewitalizacji” – regionalny dyrektor ochrony środowiska, wojewódzki konserwator zabytków, dyrektor urzędu morskiego, organ nadzoru górniczego, organ administracji geologicznej, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, minister właściwy do spraw zdrowia i Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.

W tym drugim przypadku odpowiedzialność za przedłożenie projektu do zaopiniowania obciąża wójta / burmistrza / prezydenta miasta. Wojewódzki konserwator zabytków właściwy będzie do zaopiniowania programu przede wszystkim w sytuacji, gdy na obszarze rewitalizacji znajdują się zabytki. Nawet jeżeli cele rewitalizacji nie łączą się bezpośrednio z tymi zabytkami, opiniowanie ze strony wskazanego organu będzie konieczne. Przy tej okazji należy zaproponować skonsultowanie z wojewódzkim inspektorem zabytków tego, czy zdiagnozowane cele rewitalizacji nie mogą w konkretnym przypadku szerzej połączyć się z problematyką ochrony zabytków.

Władze gminy nie muszą uwzględniać poszczególnych opinii, zwłaszcza w sytuacji kiedy organ uzgadniający przekracza swoje ustawowe kompetencje, np. organ ochrony przyrody wypowiada się na temat kwestii architektonicznych.

W następnych krokach można uchwalić miejscowy plan rewitalizacji (wybierz krok: miejscowy plan rewitalizacji) lub ustanowić Specjalną Strefę Rewitalizacji (wybierz krok: Specjalna Strefa Rewitalizacji).

W praktyce nie będzie jednej reguły przesądzającej o kolejności uchwalania Specjalnej Strefy Rewitalizacji i miejscowego planu rewitalizacji. W obu przypadkach uchwalenie tych dokumentów jest fakultatywne, a jego szczegółowe ramy wyznacza gminny program rewitalizacji. Może również zdarzyć się tak, że władze konkretnej gminy uchwalą tylko jeden z wymienionych aktów. W tym kontekście pamiętać trzeba o tym, że Specjalna Strefa Rewitalizacji może ograniczać wydawanie decyzji o warunkach zabudowy i ułatwiać usuwanie (czasowe lub zupełne) niektórych mieszkańców z nieruchomości w związku z realizacją celów rewitalizacji, a miejscowy plan rewitalizacji może umożliwić i „zabezpieczyć” lokalizację konkretnych przedsięwzięć rewitalizacyjnych w danym miejscu, a także ograniczyć negatywne oddziaływanie innych działalności.

Dowiedz się więcej:

http://uml.lodz.pl/rewitalizacja/gpr/ (dostęp: 20.09.2017)

http://www.infor.pl/prawo/gmina/abc-gminy/723574,Gminny-program-rewitalizacji.html (dostęp: 20.09.2017)