Po wyznaczeniu obszaru rewitalizacji (bazującego na przeprowadzonych diagnozach problemów stanowiących podstawę dla procesu rewitalizacji) kolejny etap to opracowanie gminnego programu rewitalizacji. Nie jest to akt powszechnie, ale wewnętrznie wiążący. Nie zawiera więc norm prawnych, które mogłyby stanowić bezpośrednią podstawę dla obowiązków właścicieli nieruchomości.

Bardzo ważnym elementem jest analiza powiązań opracowywanego gminnego programu rewitalizacji z dokumentami strategicznymi gminy, wśród których znajdują się m.in. strategia rozwoju gminy oraz studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Władze gminy muszą zadbać o to, aby wszystkie wymienione dokumenty były ze sobą spójne. Może okazać się, że główne cele rewitalizacji nie są zgodne z obowiązującą treścią studium. Wówczas władze gminy muszą te rozbieżności odnotować i niezwłocznie po wejściu w życie programu musi (wspólnie z radą gminy) doprowadzić do zmiany (dostosowania) studium. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby równocześnie pracować nad gminnym programem rewitalizacji oraz zmianą studium.

Określenie relacji między gminnym programem rewitalizacji a planowaniem przestrzennym w gminie obejmuje nie tylko doprecyzowanie zgodności ze studium, ale także z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego. Dlatego należy również przemyśleć przy okazji prac nad gminnym programem rewitalizacji, które miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego konieczne są w związku z przygotowaniem tego programu do uchwalenia lub zmiany.

Niewątpliwie jednym z punktów odniesienia dla gminnego programu rewitalizacji powinien być gminny program opieki nad zabytkami. Nie jest to obowiązkowe w każdej gminie. Zależy od tego, co konkretnie obejmuje obszar rewitalizacji i czy na tym obszarze znajdują się zabytki. Osobną kwestią jest powiązanie celów rewitalizacji z ochroną zabytków. Warto na to zwrócić uwagę, zwłaszcza przy okazji wcześniejszego zdiagnozowania problemów funkcjonalno-przestrzennych i technicznych w ramach obszaru. Może się okazać, że w ramach obecnej struktury funkcjonalno-przestrzennej określone zabytki nie są w odpowiednim stopniu powiązane z otoczeniem lub ich dostęp do urządzeń infrastruktury technicznej wymaga poprawy. Renowacja zabytków może stanowić również element rozwiązywania problemów społecznych na danym obszarze, w tym niskiego poziomu kapitału społecznego.

Dowiedz się więcej:

J. Leszkowicz-Baczyński, Rewitalizacja społeczna jako odpowiedź na problemy obszarów miejskich, (w:) „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica 52, Łódź 2015, s.95-108, zob: http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.hdl_11089_11076/c/5_Leszkowicz-Baczynski.pdf (dostęp: 20.09.2017)

http://www.urbanistyka.info/content/polityka-rozwoju-i-rewitalizacja-miast-w-polsce-na-tle-standard%C3%B3w-unijnych-w-zakresie-planow (dostęp: 20.09.2017)