Przystępując do określenia, jak ujmować dziedzictwo w procesach zarządzania rozwojem, w tym w procesie programowania, w konkretnej jednostce samorządu terytorialnego (JST), należy przeanalizować kilka elementów, do których należą:

• zasób dziedzictwa (szczególnie wiedzę i dostępne informacje na jego temat),
• dotychczasowe doświadczenia związane z ujęciem dziedzictwa w programowaniu rozwoju,
• sprawność instytucjonalna w zakresie zarządzania dziedzictwem,
• aktywność społeczna związaną z dziedzictwem.

Katalog elementów wybranych do analizy nie jest zamknięty, może być rozszerzany ze względu na specyfikę gminy. Na przykład możliwe jest poszerzenie analizy aspekty gospodarcze związane z wpływem dziedzictwa na lokalny rynek pracy. Wydaje się, że cztery wymienione powyżej aspekty są kluczowe i uniwersalne (można je analizować dla każdej JST) dla określenia, jak ujmować dziedzictwo w programowaniu rozwoju i jaką ścieżkę budowania celów zarządzania dziedzictwem przyjąć, dlatego w dalszej części zostaną one dokładniej omówione.

W ramach analizowania poszczególnych elementów składających się na proces programowania rozwoju i ujęcia w nim dziedzictwa, konieczne jest jak najszersze włączenie interesariuszy (organizacji społecznych, instytucji kultury, lokalnych liderów – formalnych i nieformalnych). Warto więc powołać zespół, w skład którego wejdą zarówno przedstawiciele urzędu, jak i nieformalni liderzy, którzy ocenią dotychczas podejmowane działania.