Tworzenie strategii komunikacji w procesie partycypacji
Dobra komunikacja jest jednym z kluczowych czynników sukcesu w procesie partycypacji i współpracy w zarządzaniu dziedzictwem. Aby wymiana informacji była skuteczna, sprawna i nie stanowiła wyłącznie jednostronnego komunikowania faktów, warto wypracować strategię określającą ogólne zasady i metody obopólnej komunikacji i plan komunikacyjny, opisujący szczegółowe działania podczas kolejnych etapów procesu partycypacji. Ważne jest określenie grupy / grup docelowych, w kontekście których powinny być dobrane najbardziej adekwatne, najlepiej sprawdzone narzędzia i kanały komunikacyjne.
Strategia komunikacyjna powinna mieć charakter ramowy i długoterminowy, i powinna być wpisana w proces zarządzania dziedzictwem. Najlepiej, gdyby została wypracowana metodami partycypacyjnymi, a do jej tworzenia zostali zaproszeni przedstawiciele wszystkich środowisk zainteresowanych uczestnictwem w zarządzaniu dziedzictwem w gminie.
Przy tworzeniu strategii trzeba zawsze pamiętać o dwóch ważnych elementach:
1. Głównej informacji (przesłaniu) – czyli tej kluczowej informacji, którą chcemy, żeby odbiorcy usłyszeli i zapamiętali, która musi być dostosowana do odbiorcy i osadzona w kontekście. Powinna być ona:
- sprofilowana – dostosowana do odbiorców,
- klarowna – pozbawiona żargonu i trudnych terminów specjalistycznych,
- zwięzła – na tyle krótka, żeby można ją było przedstawić w 10 sekund,
- konsekwentna – powtarzana, żeby zapadła w pamięć,
- prawdziwa – musi być oparta na faktach, sprawdzalna.
2. Opowieści, której celem jest przekonanie odbiorców i zachęcenie ich do działania, powinna się ona w większym stopniu odwoływać do emocji, być bardziej szczegółowa i osobista. „]
Autor: Barbara Kazior
